Verhuizing, Sinterklaas en de Roadtrip

Lieve lezers,

De tijd vliegt hier in Suriname! Hoewel heel veel dingen normaal zijn geworden, vind ik het toch nog leuk om te schrijven en mijn verhalen en ervaringen te delen.

Na maarliefst een week te hebben gelogeerd bij Gabriëla, ben ik naar een andere kamer gegaan (omdat de lekkage na een week nog steeds niet was opgelost). Drie (ex)huisgenootjes zijn naar het koude kikkerland vertrokken en daaorm kon ik verhuizen naar boven. Na meer dan een maand kwam dan ook eeeindelijk de post uit Nederland aan. Een lieve kaart van mijn ouders en een grote envelop van Jeroen. Hier zat een brief in en een poster met allemaal foto’s van het afgelopen jaar samenzijn. Zelfs de foto van onze eerste ontmoeting, op een feestje, staat erop! Nu heb ik ook eindelijk wat persoonlijks aan de muur hangen en voelde de nieuwe kamer al snel aan als mijn kamer.

In Suriname is sinterklaas vervangen voor kinderdag, maar dat betekent niet dat wij geen sinterklaas hebben gevierd. We hebben lootjes getrokken en daar een gedicht + cadeau voor gedaan en daarna nog een dobbelspel met random cadeautjes. Een erg gezellige avond en ik ben daarna nog (als een van de weinige) gaan stappen in Touche. In de vroege uurtjes in bed gedoken, om zaterdagmiddag weer fris en fruitig te helpen als vrijwilliger op een verlate kinderdag. Teminste dat dachten wij, helaas bleek het een promotiedag te zijn voor een (slechte) politieke partij. Alles wat ik achteraf van de partij heb gehoord is niet veel goeds en ik ben blij dat ik na 2,5 uur weer richting huis ben gegaan.

Afgelopen vrijdag moest ik nog maar een keertje naar de vreemdelingenpolitie (voor de derde keer). Ik dacht al dat het te snel ging om waar te zijn, want ik moest daarna nog naar de vreemdelingendienst en het CBB. Terwijl ik eerst mezelf bijna gelukkig prijste na een half uur al klaar te zijn, heb ik er uiteindelijk twee uur over gedaan. Nu kan ik 1 februari als het goed is zonder problemen het land verlaten, want na bloed zweet en tranen maar vooral heeel veel geld, heb ik de stempel in mijn paspoort staan.

Afgelopen weekend ben ik met drie huisgenootjes (Sietske, Nina en Jolijn) een ‘roadtrip’ gaan maken. We hebben een auto gehuurd en Nina was de ‘diehard’ (of eigenlijk de enige met een internationaal rijbewijs) die ging rijden. We zijn eerst langs Onverwacht gereden en daar net als een echte toerist foto’s gemaakt van een oude trein die daar staat. We vervolgende onze weg naar Marinalex, vlak bij de Colakreek. Hier is een soort bungalowpark,waar we in een huisje sliepen. Helaas waren er valse beloftes gedaan van een warme douche, waar ik me helemaal op had verheugd, maar helaas was ook daar koud water. Er was wel een glijbaan (de eerste die ik tot nu toe heb gezien) en met onze opblaasbanden gingen we als een speer van de glijbaan af. Zondag gingen we met de opzichter (Kevin) van het park door het gebied rijden. Zijn ouders wonen in een inheems dorpje vlakbij en daar zijn we als eerste geweest. Hij heeft ons samen met zijn moeder wat dingetjes verteld en ook hebben we gezellig gekletst met zijn moeder. We vervolgde onze weg door de Savanne en gelukkig reed Kevin in onze auto, want hij wist precies de weg, want geloof me, je kan goed verdwalen in de savanne. We zijn nog gestopt bij een klein maar super mooi kreekje en vervolgens bij een brug. Ook zijn we nog even langs een paar souvernierskraampjes langs de weg gegaan. Eenmaal terug op Marinalex hebben we nog even gechillt en vervolgens rond 17.00 weer richting stad te gaan. We gingen meteen door naar het pannenkoekenhuis, waar we hadden afgesproken met anderen en hebben daarmee het weekend goed afgesloten. Nu nog vier weken stage en dan is het tijd voor vakantie!! Ik kijk er naaruit, maar naar huis gaan, waar het zo’n 25 graden kouder is, zie ik nog wel tegenop!

Een dikke knuffel van mij!